... είμαι κι εδώ :
http://aggelospapagewrgiou.blogspot.com/
https://www.youtube.com/channel/UCBcX4zVtrRIcRkmQLxJRz4g
http://spartinos.ning.com/profile/samhanos
http://anarxia.ning.com
κι εδώ :
http://www.esnips.com/web/agiapetra "Η Άγια Πέτρα" είναι ένας δικός μου, μικρός ύμνος, για τον βουνίσιο παράδεισο των Τζουμέρκων και του Ζαγοριού της Ηπείρου. . .Ένα δοξαστικό για τα βουνά και τη στέρφα γη τους, αλλά και για τους παλιότερους αγνούς τους ανθρώπους, που διάβηκαν απ'' τα ρουμάνια, τα διάσελα και τα πετρογέφυρα αυτουνού του άγονου, φτωχού αλλά περήφανου και όμορφου τόπου... Περιλαμβάνει 18 ποιήματά μου που διαβάζει o ηθοποιός Γιώργος Ν. με την υπέροχη, στέρεη, σπηλαιώδη φωνή του ( φωνή που ''χα πάντα στο μυαλό μου και με "οδηγούσε" στο γράψιμο ετούτων των στίχων και των τραγουδιών) και 18 τραγούδια (απ'' τα 18 τραγούδια,τα 15 είναι σε μουσικές δικές μου και τα 3 σε μουσικές φίλων) που τραγουδάω κυρίως εγώ ....Τα ''χω αφήσει, ως τώρα, απλά και "πρόχειρα" με μια κιθαρούλα μονάχα και τη φωνή μου, για να υπάρχει σκέτο κι ανόθευτο το αίσθημα αυτό το βαθιά γήινο, βαρύ κι αληθινό, που νιώθει κανείς άμα κάτσει μοναχός του δίπλα σ'' ένα πέτρινο γεφύρι, σ'' ένα ριζοβούνι, σ'' ένα παλιό πέτρινο χωριάτικο σπίτι κι αφουγκραστεί τον άνεμο να τραγουδάει . . . Τα τραγούδια γεννιόντουσαν πάνω στα βουνά, την ώρα που τρέχαμε με κάποιους φίλους συναθλητές-μαραθωνοδρόμους, μακριά ο ένας απ'' τον άλλο, για ν'' ακουρμαζόμαστε μονάχα των βράχων τον ψίθυρο και της γης το χτύπο...Μετά, άμα κατέβαινα στα Γιάννενα, με τη βουνίσια αύρα ακόμα πάνω μου,πήγαινα γραμμή στο στούντιο ενός φίλου και ηχογραφούσαμε πρόχειρα, με μια κιθαρούλα και μια κι έξω,το τραγούδι που μου ''χε υπαγορεύσει πρν από λίγο ο θρασκιάς ο Ζαγορίσιος.... Πιστεύω πως μόνο μέσα στη φύση, μακριά απ'' τη μούχλα των μεγαλουπόλεων, μπορεί κανείς να ζήσει αλλά και να ...δημιουργήσει δυνατά, γεμάτα και τίμια . . . . . . Πιστεύω επίσης ότι, οι πιο άξιοι καλλιτέχνες, είναι συνήθως εκείνοι που παραμένουν άγνωστοι . . . Κι αυτό επειδή ίσως, η μεγαλοσύνη τους η καλλιτεχνική, είναι απόρροια της ηθικής τους μεγαλοσύνης. Θεωρούν -νομίζω- μ'' άλλα λόγια ότι, τίποτε δεν τους ανήκει, αποδίδοντας ενδεχομένως το όποιο τους τάλαντο, σε μια φυσική διαδικασία που θέλει τα γεννήματα της Αρμονίας να περνούν και να φανερώνονται παντού και στους πάντες, μέσα από ορισμένους φορείς που εμείς τους λέμε "καλλιτέχνες" και τους υπερ-τιμούμε, ενώ δεν είναι -γι'' αυτούς- τίποτε άλλο παρά εργαλεία-ενδιάμεσοι, που η Φύση, τυχαία επέλεξε ή μάλλον βρήκε στο διάβα της, για να κάνει τη δουλειά της : να φωνάξει τ'' όνομά της , φανερωμένη ως Ομορφιά . . . Στα τραγουδάκια τη ζωή μου έχτισα, όπως πολλοί στα τρίπατα τα σπίτια τους . . . Κούρνιασα σαν πουλάκι στην αλήθεια τους, στις μελωδίες τους, το κονάκι μου έστησα ! .......................................................................................... Κι αν στη ζωή μου, εντέλει, από μια σύμπτωση, μες στα σχολειά να δασκαλεύω βρέθηκα, με των ασμάτων τη μαγεία δέθηκα κι άσματα φτιάχνω σε κάθε περίπτωση ! Κι είναι μια ηδονή ετούτη ανείπωτη, την ώρα που "τρελός", "αλλού" κι ευάλωτος, νότες "φορώ" στους στίχους μου κι αιχμάλωτος της θείας ΣΤΙΓΜΗΣ, μια χώρα βλέπω ανείδωτη , καθώς στης έμπνευσης την παραζάλη μου, παράξενα κινούμαι, αλλιώς και ράθυμα, με κάποιο απ'' τα τραγούδια μου, διάδημα, στ'' αγύριστο, ηπειρώτικο κεφάλι μου ! ......................................................................................... Στα τραγουδάκια τη ζωή μου έχτισα . . . Για μένα σώθηκα κι ας γι'' άλλους ξέφτισα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ανήκω στην παράξενη φατρία, των σκοτεινών, μυστήριων μουσικών ! Ποτίζουμε με νέκταρ των στιγμών, της Αταξίας τ'' άφεγγα τα βρύα . . . ........................................................ Σαν ίσκιοι, ισχνοί, το χάραμα, βγαίνουμε απ'' τα πεντάγραμμα, βραχνοί, άρυθμοι κι άχρονοι, παραληρούντες κι άφρονοι, ωραίοι κι αναρμόνιστοι, πηγαίοι κι ακανόνιστοι ! Δίχως ρυθμό, δίχως κανόνες . . . Κρυφών αισθήσεων κηδεμόνες, τροφείς των αισθημάτων, στις τάφρους των σωμάτων ! ..................................................... Κροτούν του Πάθους τ'' αντηχεία, μες στης ψυχής τα ορυχεία, ωραία κι υποδόρια κι ακούγονται στεντόρεια, μες στα πελάγη των φλεβών, στους καταρράχτες των σιωπών, στ'' άδεια τεμένη των ματιών και στ'' ανθοβόλια των καημών ! ..................................................... Νότες ορθές εκλιπαρούν, μαζί μας να ταξιδευτούν . . . Μα εμείς φτιάχνουμε άσματα, στης Αταξίας τα χάσματα, με των Παθών τις καύσεις, με των Λυγμών τις παύσεις, ωραίοι κι αναρμόνιστοι, πηγαίοι κι ακανόνιστοι ! ! ! ...................................................... Κι αν δεν ευδοκιμήσουμε ποτέ, μάρτυρας θα ''σαι, ωραίε Ουρανέ, πως περπατήσαμε εκεί, στην κόκκινη, λεπτή γραμμή, του μυστικού, Ατόπου Τόπου, που φέγγει τ'' άνθος του Ανθρώπου και σβήνουν στην ωραία του οσμή, δαίμονες, άγιοι και θεοί ! ! ! ....................................................... Εμείς, του ωραίου Πάθους αυλικοί, οι σκοτεινοί, μυστήριοι μουσικοί ! ....................................................... Πηγαίοι κι ακανόνιστοι ! Κύκλοι ατετραγώνιστοι ! ! ! Σεπτέμβρης του 2006